Πριν από 50 χρόνια ακριβώς, όταν η λέξη γειτονιά είχε ιδιαίτερη σημασία για τους ανθρώπους, μερικές γυναίκες με τεράστια ψυχική δύναμη, θέλοντας να νικήσουν τις αντίξοες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που επικρατούσαν, ίδρυσαν έναν σύλλογο με την επωνυμία << Η ΜΕΡΙΜΝΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ >>.Με αυτόν τον τρόπο είχαν την ευκαιρία να έχουν κάποιο χώρο δικό τους , ώστε να επικοινωνούν μεταξύ τους. Μη ξεχνάμε ότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ελευθερία λόγου και έργων. Σκοπός του συλλόγου ήταν η προστασία της μητρότητας, η διευκόλυνση της εργαζόμενης μητέρας ώστε να αναθρέψει σωστά τα παιδιά της. Παράλληλα όμως είχε σκοπό την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, την πνευματική ανάπτυξη του παιδιού και ειδικότερα των εργαζομένων νέων γυναικών. Ιδέες που ακόμη και σήμερα ακούγονται πολύ προοδευτικές.
Ήταν 18 Φεβρουαρίου 1963 όταν εγκρίθηκε με απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιά η αίτηση σύστασης γυναικείου σωματείου με την επωνυμία << Η Μέριμνα του Παιδιού >>. Με την πάροδο του χρόνου, αλλάζοντας πλέον οι συνθήκες της ζωής, στις 15 Μαΐου 1985 έγινε τροποποίηση του καταστατικού και το σωματείο φέρει την επωνυμία << Γυναικείος Εκπολιτιστικός Σύλλογος η Μέριμνα Του Παιδιού >>. Τέλος με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης στις 16 Μαΐου 2012, η οποία κατατέθηκε στο Πρωτοδικείο Πειραιά, έγινε τροποποίηση του καταστατικού και η επωνυμία του σωματείου είναι << Γυναικείος Εκπολιτιστικός Σύλλογος η Μέριμνα >>.
Σκοπός του σωματείου σήμερα είναι η ανύψωση του μορφωτικού και πολιτιστικού επιπέδου της γυναίκας, αλλά και η οργάνωση και παρακολούθηση μορφωτικών διαλέξεων , παραστάσεων, εορτών, για την ψυχαγωγία και την πνευματική ανάπτυξή της.
Σύμφωνα με μαρτυρίες ιδρυτικών μελών του συλλόγου, που βρίσκονται εν ζωή αλλά και με την βοήθεια των πρακτικών – εγγράφων όσων υπάρχουν στο σύλλογο σήμερα, τα ιδρυτικά μέλη ήταν 27. Πρώτη πρόεδρος του συλλόγου ήταν η οδοντίατρος κα Στέλλα Φθενάκη, μία αξιόλογη και δυναμική γυναίκα, η οποία βοήθησε και προσέφερε σημαντικό έργο. Στην συνέχεια πρόεδρος επί αρκετά χρόνια διετέλεσε η κα Μαρία Μάνου, το έργο της οποίας ήταν αξιοθαύμαστο και πολλοί το θυμούνται μέχρι σήμερα. Πρέπει όμως να επαινέσουμε και τις προέδρους που ανέλαβαν στην συνέχεια, αλλά και όλα τα μέλη που με την προσφορά τους βοήθησαν να κρατηθεί ζωντανός ο σύλλογος.
Συγχαρητήρια, ένα μεγάλο ευχαριστώ στις γυναίκες που ήταν ιδρυτικά μέλη του συλλόγου, γιατί με τον αγώνα τους έβαλαν τις βάσεις για να υπάρχουμε εμείς σήμερα και να αισθανόμαστε περήφανες, πού είμαστε μέλη αυτού του ιστορικού συλλόγου.